Είναι πολλές οι φορές που διαχωρίζουμε τα συναισθήματά μας σε “καλά” και “ κακά”, που αρνούμαστε να τα κατανοήσουμε, να τα αποδεχτούμε και να τα αγαπήσουμε. Τα φοβόμαστε, ευχόμαστε να μην τα νιώθουμε ή στην αντίθετη περίπτωση, των “καλών” συναισθημάτων, ελπίζουμε να κρατήσουν για πάντα. Δεν μπορεί να αμφισβητηθεί το γεγονός οτι δεν έχουν όλα τα συναισθήματά την ίδια επίδραση στο σώμα και στην ψυχή μας. Άλλα μας ελκύουν και άλλα μας απωθούν, γεγονός το οποίο εξαρτάται από την ευχαρίστηση ή τη δυσφορία που μας προκαλούν. Ο ενθουσιασμός, ο έρωτας, η χαρά, η αγάπη, το αίσθημα επιτυχίας και αποδοχής λειτουργούν σαν φυσικά “τονωτικά” αφού νιώθουμε να μας δυναμώνουν, να μας ενθαρρύνουν, να μας ικανοποιούν. Από την άλλη ο θυμός, η λύπη, η στεναχώρια, ο φόβος, το άγχος, η αγωνία μας εξαντλούν, μας αποδυναμώνουν, μας βαραίνουν. Άλλες φορές θεωρούμε τα συναισθήματα δεδομένα και πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει λόγος να τα εκφράζουμε συνεχώς. Ξεχνάμε, όμως ότι τα συναισθήματά είναι η ίδια μας ή ύπαρξη, μας διαφοροποιούν, μας γνωρίζουν με τον ίδιο μας τον εαυτό.
Κατηγορίες