Να’μαστε λοιπόν στις αρχές και της φετινής σχολικής χρονιάς. Εδώ και ένα μήνα περίπου χτύπησε το πρώτο κουδούνι για ολόκληρη τη σχολική κοινότητα. Ανάμεσα σε μικρούς και μεγάλους μαθητές ξεχωρίζουμε τα πιτσιρίκια εκείνα που για πρώτη φορά πέρασαν το κατώφλι του σχολείου, που καλούνται να αντιμετωπίσουν μια διαφορετική καθημερινότητα, να εγκλιματιστούν και να συνηθίσουν τόσα πολλά καινούρια παιδάκια, καινούρια δασκάλα ή δάσκαλο, καινούρια μαθήματα, νέες γνώσεις και εμπειρίες. Στο άρθρο αυτό θα μιλήσουμε για το έντονο άγχος που βιώνουν ορισμένα παιδιά όταν έρχεται η ώρα να αποχωριστούν τη μαμά τους ή κάποιον σημαντικό άλλο και να παραμείνουν στο περιβάλλον του σχολείου.
Συντάκτης: Τάνια Μανωλούδη
Ένα θέμα ευαίσθητο, οδυνηρό, τόσο δύσκολο να αγγίξεις και να « μιλήσεις» στην καρδιά κάποιου που πονά. Όταν πεθαίνει ένα αγαπημένο πρόσωπο πιστεύουμε ότι δεν ζούμε στην πραγματικότητα, ότι δεν έχει συμβεί αυτό σε εμάς. Νιώθουμε ένα κενό. Βιώνουμε έντονο άγχος, πανικό. Ένα σφίξιμο στο στήθος, ένα βάρος, καθιστούν οποιαδήποτε δραστηριότητά κοπιαστική. Ακόμα και το να σταθούμε όρθιοι, να περπατήσουμε φαντάζει μεγάλος κόπος. Τί μας συμβαίνει; Γιατί αντιδρά έτσι το σώμα μας; Ποια ανάγκη εκφράζει η ψυχή μας;
Προσδοκίες…… μια λέξη που γεννάει τόσες σκέψεις! Που δημιουργεί τόσα συναισθήματα – άγχος, χαρά , απογοήτευση, ανυπομονησία. Τι περιμένουμε εμείς από τη ζωή μας; Τι περιμένουν οι άλλοι από εμάς; Πόσο διακριτά είναι τα όρια ανάμεσα στις δικές μας επιθυμίες και σε αυτό που οι άλλοι θέλουν για εμάς; Πώς το αντιμετωπίζουμε και πόσο μας επηρεάζει;
Πρώτη γνωριμία και πρώτη συνάντηση με τον μαγευτικό χώρο της συμβουλευτικής. Ας γνωρίσουμε λοιπόν, την έννοια της συμβουλευτικής, τη χρησιμότητά της, τα ζητήματα που μπορούν να μας οδηγήσουν σε έναν σύμβουλο και τις προσδοκίες μας από τη συμβουλευτική διαδικασία.